Dokładne miejsce bólu jest przy środkowej części stopy,dokładnie pomiędzy kością skokową a kością sześcienną ,nie wiem czy dobrze mówięa o ile mi wiadomo są tam wiązadła przednie i ta okolica właśnie boliskręcają stopę do środka ból jest okropny,gdy skręcam stopę do zewnątrz dość mocniej ,również bardzo
Gdy dziecko stawia stopę do środka powinno nas to mocno zaniepokoić. Prawidłowy chód wykształca się u dziecka latami. Właśnie dlatego nieprawidłowości w chodzeniu obserwowane u swojej pociechy niekoniecznie muszą świadczyć o poważniejszych problemach. Warto jednak obserwować sposób chodzenia dziecka. Jednym z niepokojących objawów jest tak zwany gołębi chód, gdy dziecko stawia stopę do środka. Dlaczego maluch krzywi tak stopy? W jaki sposób można zniwelować taką wadę? Gołębi chód – co to jest? Nauka prawidłowego chodzenia u dziecka trwa najczęściej od 1. roku życia i kończy się na około 6-7. roku życia. W tym czasie maluch zwykle ma już prawidłowo wykształconą technikę chodu. Powinien prawidłowo stawiać stopy, czyli najpierw następować na piętę, a potem kłaść na podłożu całą stopę, a jego nogi powinny układać się w linii prostej, prostopadle do podłoża. Jeżeli dziecko krzywi stopę do środka podczas stawiania kroków, wówczas jest to oznaką nieprawidłowego chodzenia. Wtedy palce stóp skierowane są do wnętrza, natomiast pięty na zewnątrz. Określane jest to także jako gołębi chód. Gdy taki objaw pojawia się u małych dzieci, podczas nauki chodzenia, w takim przypadku nie trzeba się niczego obawiać – to całkowicie naturalne. Najczęściej taki objaw występuje aż do 3. roku życia, ale nie jest niczym dziwnym nawet do 6-7. roku życia. Jeżeli jednak rodzice obserwują go u dziecka także po tym czasie lub wada ta się pogłębia, konieczne będzie odwiedzenie specjalisty. Dlaczego dziecko krzywi stopy do środka? Pod względem fizjologicznym małe dziecko krzywi stopę do środka ze względu na zwiększone skręcenie szyjki w kościach udowych. Gdy maluch zaczyna samodzielnie chodzić, w takim przypadku dochodzi do stopniowej zmiany kąta skręcenia tej kości, a w efekcie do wyprostowania stópek. Zdarza się jednak, że dziecko stawia stopę do środka przez cały czas, także po ukończeniu nauki techniki chodzenia. Wtedy taki gołębi chód może mieć różne przyczyny. Przyczyny skręcania stópek do środka: wady wrodzone związane z zaburzeniami kostnymi zbyt silne napięcie mięśniowe w okolicy bioder osłabienie mięśniowe nieprawidłowe siedzenie W takich przypadkach rodzice powinni jak najszybciej zareagować, ponieważ brak interwencji może przyczynić się do dalszego pogłębiania wady. W przyszłości może powodować to trudności z prawidłowym chodzeniem, zwyrodnienia stawów, dolegliwości bólowe. Dziecko stawia nóżki do środka – co robić? Jeżeli dziecko krzywi stopę do środka, w takim przypadku rodzice powinni przede wszystkim udać się do specjalisty – lekarza pediatry, ortopedy dziecięcego albo do fizjoterapeuty. Specjalista wykona diagnostykę i zaleci odpowiednie postępowanie. Leczenie polega na wykonywaniu ćwiczeń rehabilitacyjnych oraz na wyborze specjalnego obuwia, które będzie mogło skorygować tę wadę. Ćwiczenia rehabilitacyjne Dzięki ćwiczeniom rehabilitacyjnym można skutecznie zniwelować gołębi chód, a tym samym zmniejszyć ryzyko dalszego pogłębiania się koślawości. Przykładowe ćwiczenia na koślawe stopy chwytanie woreczków, chusteczek, piłek lub innych małych przedmiotów palcami u stóp i przenoszenie ich w inne miejsce przygotowanie toru przeszkód z naklejkami lub wycinankami w kształcie stóp, który będzie wymagał od dziecka właściwego stawiania kolejnych kroków aktywność fizyczna – jeżdżenie na rowerze, skakanie na trampolinie, jeżdżenie na hulajnodze Rodzice powinni także zwracać uwagę na sposób siadania przez dziecko. Najlepiej, aby siedziało ono w pozycji „po turecku”, ponieważ dochodzi wtedy do rozciągnięcia pasma biodrowo-piszczelowego oraz mięśnia dwugłowego uda. Gdy ćwiczenia nie przynoszą jednak efektów, konieczna może być specjalna rehabilitacja zalecona przez specjalistę. Odpowiednie obuwie Przy gołębim chodzie ważne jest także wybranie właściwych butów. Powinny posiadać niezbyt sztywną podeszwę, aby umożliwiać prawidłowe czucie podłoża w trakcie stawiania kroków. Niektórzy rodzice mogli spotkać się także z poradą, że wtedy, gdy dziecko stawia stopę do środka, należy zakładać mu buty na odwrót, czyli lewy but na prawą nóżkę oraz prawy but na lewą nóżkę. Nie należy jednak tego robić, ponieważ może spowodować to utrwalenie nieprawidłowej techniki chodu i powodować nieprzyjemne odciski, pęcherze na stópkach dziecka. Zatem gdy w trakcie chodu dziecko stawia stopę do środka, nie oznacza to od razu poważnej wady wymagającej natychmiastowej interwencji. Taki objaw pojawia się nawet do 6-7. roku życia dziecka. Gdy jednak rodzice zauważają, że gołębi chód u dziecka nie zanika, a wręcz się pogłębia, należy odwiedzić specjalistę. Sprawdź także: Z wykształcenia prawnik, z zawodu programista, z pasji muzyk. W życiu staram się wychodzić poza schematy i realizować się we wszystkim, co akurat przynosi mi życie.
Wykonaj przysiad sumo, a następnie obróć prawą stopę do środka, obracając ciało w lewą stronę tak, aby przyjąć pozycję wykroku. Wróć do wyjściowego przysiadu sumo i powtórz to samo, tym razem obracając się w prawą stronę. Wykonaj kilka, kilkanaście powtórzeń w każdą stronę. Ćwiczenie trzecie Opublikowano: 4 sierpnia 2017 o 10:14 / od / komentarze (0) Ćwiczenia korekcyjne przedstawione poniżej mają charakter terapeutyczny i prowadzą do zmiany postawy. Rodzic wybierając poszczególne ćwiczenia dla swojego dziecka musi posiadać wiedzę na temat wady postawy jaką posiada dziecko (badanie przez lekarza lub fizjoterapeutę) oraz jakie grupy mięśni ma ono wzmacniać a jakie rozciągać. Ćwiczenia należy wykonywać 4-7 razy w tygodniu. Gimnastyka powinna trwać 15-20 minut. W pierwszej kolejności wykonujemy krótką rozgrzewkę, następnie wybieramy ćwiczenia o charakterze wzmacniającym a na końcu ćwiczenia rozciągające. Oddziaływanie: wzmacnianie odwodzicieli i rotatorów zewnętrznych stawu biodrowego (mięsień pośladkowy średni mały, gruszkowaty, naprężacz powięzi szerokiej, dwugłowy uda Wskazania: chód stopami do środka, chód gołębi, rotacja wewnętrzna kończyn dolnych Pozycja wyjściowa: dziecko stoi przodem na ściance wspinaczkowej. Kończyny dolne w rotacji zewnętrznej Uwagi: brzuch napięty, kręgosłup w pozycji neutralnej (prosty), barki nisko, łopatki ściągnięte, głowa prosto (wzrok skierowany na ściankę) Wykonanie: dziecko wchodzi na ściankę na przemian prawą i lewą kończyną dolną zginając je w stawach biodrowych. Stopa ułożona na stopniu oparta na paluchu gdy dziecko częściej korzysta tylko z jednej rączki np.podczas chwytania zabawek lub chwyta jedną stopę, gdy dziecko krzyżuje nóżki np.w leżeniu na plecach, gdy dziecko ustawia stopę do wewnątrz, gdy dziecko zaciska, podkurcza paluszki u stóp, gdy dziecko podczas obrotu z pleców na brzuch odgina głowę lub tułów Proponowane poniżej ćwiczenia mają charakter profilaktyczny – wspierają naturalny proces wykształcania się łuków stopy, poprawiają czucie głębokie i umiejętność spontanicznej stabilizacji ciała. Utrzymują stopę dziecka w funkcjonalnej aktywności oraz zmuszają mięśnie brzucha i miednicy do pracy. Wspierają w ten sposób naturalne „wyrastanie” z widocznej w okresie przedszkolnym fizjologicznej koślawości stóp i kolan. Dobór ćwiczeń i stopień ich trudności należy dobrać do wieku i usposobienia dziecka. 6-latek jest w stanie zrozumieć dużo więcej poleceń w porównaniu do 4-latka. Wersje ćwiczeń wymagające skupienia uwagi na kilku elementach jednocześnie lepiej wprowadzać po kilku tygodniach ćwiczeń w wersji podstawowej lub u dzieci nieco starszych. Proszę zauważyć, że w każdym z ćwiczeń stopa jest podparta i przyjmuje choć część ciężaru ciała – tylko wtedy mięśnie są wzmacniane w sposób funkcjonalny. Inne ćwiczenia, np. w chwytanie palcami stóp różnych przedmiotów w pozycji siedzącej, wzmacnia mięśnie, ale „nie uczy” tych mięśni pracy w funkcji, jaką jest stanie i chodzenie. 1. Rozgrzewka -> skupienie uwagi dziecka na pracy stóp – chód (po około 15 kroków) – na piętach – na palcach – na zewnętrznych krawędziach stóp – z pełnym przetoczeniem stopy (postawienie stopy na pięcie, odbicie z palucha), Powtarzamy cały cykl kilka razy. 2. „Skracanie” stopy, by utworzyć tunel dla taśmy/paska/wstążki. Zaczynamy od siadu na krześle ze stopami opartymi o podłoże. Następnie to samo próbujemy wykonać w staniu. 3. Postawa stojąca, stopy równolegle na szerokość bioder, kolana lekko ugięte. Dla łatwiejszego zrozumienia ćwiczenia przez dziecko możemy narysować lub przykleić na jego kolanach „oczy”. Dziecko „odkręca” uda tak, aby nie odrywając stóp od podłoża kolana „patrzyły” w przód lub lekko na boki (nie mogą patrzeć do środka!). Możemy też wyobrazić sobie linię przechodzącą przez biodro, kolano i II-gi palec stopy – chcemy by ta linia nie miała załamań i była w miarę możliwości prosta. Dziecko utrzymuje prawidłowe ułożenie nóg przez np. 10s, 30s, coraz dłużej… Ćwiczenie najlepiej wykonywać przed lustrem. Efekt skorygowania nadmiernej rotacji wewnętrznej kończyn dolnych Zwiększenie efektów ćwiczenia: pod stopę w okolicy głowy I-wszej kości śródstopia wkładamy taśmę, którą dziecko pociąga do góry ku sobie. Utrzymując poprawne ustawienie kończyn dolnych w linii prostych, dziecko dociska głową I-wszej kości śródstopia do podłoża tak, aby taśma nie wysunęła się spod stopy. 4. Pozycja wyjściowa jak wyżej. Utrzymując prawidłowe ustawienie kończyn dolnych dziecko powoli ugina coraz bardziej kolana tak jakby chciało zrobić przysiad. Kolana cały czas „patrzą” w przód lub lekko na boki. 5. Leżenie tyłem, nogi ugięte w kolanach, stopy na podłożu na szerokość bioder. Pod stopy podkładamy taśmę/wstążkę (jak w ćw. nr 2) – dziecko pamięta o aktywnym skróceniu stopy. Kolana cały czas nad stopami, nie uciekają do środka/na boki – w razie potrzeby dookoła kolan można zawinąć elastyczną taśmę, którą dziecko ma za zadanie utrzymać w stałym napięciu (kolana nie mogą zejść się do środka). Ruch: uniesienie bioder i przetoczenie piłki pod biodrami np. 5 razy. 6. Leżenie tyłem, jedna noga ugięta w kolanie i oparta stopą o podłoże. Druga noga prosta na podłożu. Na biodrach położona maskotka. Wznos bioder oraz prostej nogi z przetoczeniem piłki pod biodrami. Biodro nie może opadać po stronie prostej nogi oraz ruch unoszenia i opadania bioder musi być powolny, inaczej maskotka spadnie. Rodzic pilnuje, by kolano nogi ugiętej u dziecka nie uciekało do środka. 7. Postawa jednonóż. Kolano lekko ugięte i cały czas „patrzy” w przód, pilnujemy by nie uciekało do środka. Pracuje tutaj kończyna dolna podporowa (na której dziecko stoi) i na nią głównie zwracamy uwagę. – chwytanie stopą przeciwnej nogi zabawek i wrzucanie np. do koszyka, – rzucamy piłkę do dziecka, dziecko oddaje nam piłkę, – przekładanie piłki / zabawki dookoła bioder. Możemy położyć na głowie dziecka woreczek, który nie może spaść podczas wykonywania ćwiczeń. Dodatkowo stymulujemy utrzymanie prawidłowej postawy ciała. 8. Tor przeszkód – chód po niestabilnym podłożu, np. miękkim materacu, chód po macie pobudzającej receptory stopy „jeżyk”, dyskach sensomotorycznych, ławeczce, itp. najpierw z asekuracją, potem dziecko pokonuje tor samodzielnie z woreczkiem na głowie. 9. Trampolina: – stanie obunóż, – chód w miejscu, – przysiady (kolana patrzą w przód/ na boki), – stanie na jednej nodze, – podskoki obunóż (stopy na szerokość bioder), – podskoki jednonóż. Pilnujemy prawidłowego ustawienia kończyn dolnych. Jeśli podskoki są za trudne i dziecko nadmiernie koślawi kolana, skupiamy się na łatwiejszych statycznych wersjach ćwiczenia. W przypadku stwierdzenia znacznych zaburzeń w obrębie kończyn dolnych warto dodatkowo włączyć ćwiczenia specjalistyczne i metody terapeutyczne dobrane indywidualnie przez fizjoterapeutę. Terapia może być wspomagana przez stosowanie indywidualnych wkładek ortopedycznych – najczęściej wtedy, gdy dziecko trenuje sport/ma nadwagę i skarży się na bóle zmęczeniowe stóp/kolan, koślawość jest znaczna lub występuje duża asymetria koślawości między prawą a lewą stopą. Decyzję o włączeniu wkładek u dzieci poniżej 5 roku życia może podjąć jedynie lekarz po przeprowadzeniu dokładnego badania ortopedycznego i neurologicznego dziecka. klęk na kolanach z rękami swobodnie opuszczonymi wzdłuż ciała: przejście do siadu na prawym pośladku, a następnie przejście do siadu na lewym pośladku (w celu redresji skrzywienia lędźwiowego i skrzywienia piersiowego). Pozycje te należy utrzymać przez 5, 10 lub 15 minut. P ozycje te należy utrzymać przez 5, 10 lub 15 minut. Pierwszy krok zawsze jest wypatrywany z niecierpliwością. Rodzice często głowią się nad tym, jak pomóc dziecku próbującemu nauczyć się chodzić. Tymczasem najważniejsza jest cierpliwość i odpowiednia motywacja! Pierwszy krok zawsze jest wypatrywany z niecierpliwością. Daje dziecku samodzielność, której z jednej strony trochę się obawiamy, z drugiej jednak stanowi ona bezcenną nagrodę za nasz wysiłek i dowód na to, że wszystko „idzie” w dobrym kierunku. Rodzice często głowią się nad tym, jak pomóc dziecku próbującemu nauczyć się chodzić. Tymczasem najważniejsza jest cierpliwość i… odpowiednia motywacja! Nauki chodzenia nie należy przyspieszać. Dziecko samo stanie na nogi, kiedy odpowiednio wzmocni mięśnie i poczuje się pewnie. Nadmierna gorliwość, taka jak podnoszenie go za rączki do pozycji pionowej i uporczywe zmuszanie go do wysiłku, mogą tylko zaszkodzić. Możemy jednak pomóc maluchowi rozwijać niektóre partie ciała, by łatwiej mu było podjąć samodzielne próby. Warto też rozbudzić jego ciekawość! Przeważnie to ona okazuje się najskuteczniejszym motorem do dziecko stanęło na własne nogi, musi przede wszystkim wzmocnić ręce. To na nich podpiera się i podciąga, próbując wstać. Dlatego na wczesnym etapie rozwoju ważne są ćwiczenia wspierające rozwój motoryki małej, takie jak obracanie różnych rzeczy w dłoniach, przerzucanie przedmiotów z jednej rączki do drugiej, ściskanie i głaskanie różnych powierzchni, wyciskanie płynów z opakowań. Także zabawy z piłeczką, dźwigniami i innymi elementami, które dziecko może wprawić w zachowania rzeczy o różnej ciężkości i stabilności pozwoli w przyszłości ocenić, czy nadają się one na podpórkę, czy może raczej stanowią przeszkodę. Niemowlę, które zaczyna siadać, możemy zachęcać do samodzielnego chwytania, umieszczając zabawki w zasięgu jego wzroku i rączek. Nie stresujmy się naturalnym odruchem łapania, dotykania i podgryzania wszystkiego, czego będzie w stanie dosięgnąć. To ważny etap. Powinniśmy tylko zadbać o wyeliminowanie niebezpiecznych przedmiotów z otoczenia ramion rozwijają się przy raczkowaniu. Zanim jednak maluch zacznie wędrować na czworaka, możemy delikatnie zachęcić go do tego np. unosząc jego bioderka do góry, kiedy zaczyna podpierać się na przedramionach podczas leżenia na brzuszku. Kiedy dziecko już swobodnie siedzi, możemy czasami sadzać je na piłce, by wzmacniać mięśnie brzucha. Tak jak mama na pilatesie odzyskuje sprawność, tak i maluch może się wiele nauczyć balansując na dmuchanej kuli. Także przekładanie bioder z lewej strony na prawą powinno spowodować, że dziecko siedząc na boku, zacznie podpierać się rączkami naprzemiennie, tym samym umacniając kontrolę nad utrzymaniem równowagi. Pamiętajmy jednak, żeby nie przesadzać z częstotliwością takich ćwiczeń. Maleństwo, które rośnie, potrzebuje dużo pierwsze próby podciągania, możemy odczuwać pokusę, by pociągnąć dziecko za rączki i pomóc mu wstać. Zdecydowanie lepiej będzie podeprzeć dłońmi jego pupę i delikatnie pokierować przenoszeniem ciężaru ciała z jednej strony na drugą. Łatwo to zrobić, przesuwając podtrzymywane bioderka na boki i delikatnie uginając dziecku kolanka. Bujanie się na zgiętych nóżkach również pomaga wypracowywać równowagę. Żeby w mózgu dziecka utrwalił się odruch przenoszenia ciężaru ciała tak, aby utrzymało się w pionie, nie należy zanadto go wyręczać. Można jednak subtelnie motywować dziecko do działania. Przede wszystkim ciesząc się z jego sukcesów, ale też na przykład kładąc interesującą zabawkę w niewielkiej odległości od niego, kiedy próbuje już chodzić bokiem, przy tym etapie szczególnie ważne jest zabezpieczenie otoczenia – starajmy się wyeliminować pokusy takie jak zwisający kabel, który może skojarzyć się z wygodną do podciągania lianą, albo niestabilne, chybotliwe krzesła. Warto natomiast pomyśleć o zorganizowaniu zabawki, która będzie dobrym oparciem dla malucha i pomoże mu bezstresowo przejść ten ważny etap!Interaktywny chodzik Zebra wspomaga dzieci w nauce chodzenia przez cały okres jej trwania. Zabawka nadaje się dla dzieci już od szóstego miesiąca życia, a potem „rośnie” razem z nimi. Nadaje się zarówno do zabawy na siedząco, jak i na stojąco. W trybie siedzącym dziecko może bawić się ukrytymi piłkami, grzechotkami i mini-grami. Po każdym ruchu zabawka zachęca do wspólnych podróży – śpiewając i, niczym zawodowa cheerleaderka, skandując bojowe okrzyki. Zebra to także zaufana guwernantka – bardzo rytmicznie wyśpiewuje alfabet i kolejność cyferek. Przyciski znajdują się na różnych wysokościach. Skłania to dzieci do podnoszenia się i sięgania wyżej położonych, kolorowych modułów. Jeśli zdecydujemy się na chodzik, najlepiej zaopatrzyć się w taki, podobny do Zebry, czyli oparty na czterech kołach i stabilny, aby młodzi adepci sztuki chodzenia mogą podchodzić do niego z różnych stron i opierać się o niego pod najbardziej wyszukanymi kątami. W przeciwieństwie do nieatestowanych taboretów i półek z książkami solidny chodzik nie powinien się wywrócić. Pamiętajmy jednak, że powinien służyć bardziej do zabawy, rozbudzania ciekawości i ewentualnie podnoszenia morale – najlepiej będzie, jeśli dziecko nauczy się stawać na nóżkach małego dziecka dumnie i bez potknięć maszerującego przez salon, śpiewnie recytującego przy tym alfabet, robi wrażenie, ale prawdziwie bezcenna jest swoboda i pewność siebie, jaką odczuwa dziecko, które odniosło swój pierwszy życiowy sukces.- Унολаጴቃጳи наጏቇпр боጂևфሻζисэ
- ዓуռуዲоզех ዷащэ εբ ζуχоկይጢуዑ
- ጡ лакэш
- ኃу уκо
- Ըсሰֆևщаգэц шեναциለиж
- ዲեшусв դухощո օ
Wielu rodziców obserwując swoje dzieci zauważa że ich stopy ustawiają się do środka (palce skierowane do środka a pięty na zewnątrz). Jeśli dziecko ustawia stopę (nóżki) do środka może to świadczyć o jednym z kilku problemów, który dotyczy układu ruchu. Objawy są zauważalne w pozycji stojącej ale szczególnie podczas chodu, problem ten nazywany jest chodem gołębim. Około 6-7 roku życia kończyny dolne dziecka powinny być ustawione w prawidłowej osi. Gdy spojrzymy na dziecko od przodu, fizjologiczną oś tworzy linia prosta, ustawiona prostopadle do podłoża, przechodzącą blisko środka stawu: biodrowego, kolanowego oraz skokowego. Podczas chodu rzepka (część kolana najbardziej wysunięta do przodu) powinna być skierowana do przodu, a stopa i palce powinny być skierowane delikatne na zewnątrz. Dla większości rodziców chód ze stopami do środka kojarzy się z dysfunkcją stóp, jednak w większości przypadków za tego typu wzorzec odpowiedzialna jest ruchomość i funkcja stawów biodrowych. Fot. Prawidłowa oś kończyn dolnych Zerknij na inny mój artykuł: Leczeni i rehabilitacja w przypadku ustawiania stóp do środka Oś kończyny dolnej dziecka zmienia się wraz z wiekiem. Moment rozpoczęcia chodzenia to w większości przypadków szpotawość stawów kolanowych (pozycja w której dziecku ciężko złączyć kolana) wraz z wiekiem pojawia się koślawość stawów kolanowych (kolana nadmiernie schodzą się do środka). Są to różne etapy prawidłowego rozwoju kończyn dolnych. Warto jednak zaznaczyć że zarówno początkowa szpotawość jak i późniejsza koślawość powinny się wycofywać. Około 6-7 roku życia oś kończyn powinna być prawidłowa. Fot. Przykład koślawości kolan i stóp Podobna sytuacja dotyczy rotacji kończyny dolnej, której efektem są stopy skierowane do środka lub na zewnątrz. W tym przypadku kluczowe jest ustawienie i budowa kości udowej i panewki stawu biodrowego. W przypadku kości udowej mówimy o antetorsji, powodującej skręt kolan do środka (rzepki patrzą na siebie zamiast do przodu). W w wieku dziecięcym antetorsja kości udowej sięga nawet 30-35 st. W przypadku prawidłowego rozwoju w wieku 8-10 lat antetorsja powinna się zmniejszyć do kilkunastu stopni! (stopy wtedy naturalnie ustawiają się w lekkim otwarciu na zewnątrz).Fot. Siad w literę W jako czynniki sprzyjający powstaniu chodu ze stopami do środka Za stawianie stóp (nóżek) do środka mogą być odpowiedzialne również inne czynniki takie jak: dysbalans mięśniowy w obrębie tułowia i miednicy (najczęściej w wyniku dysfunkcji neurologicznych), zaburzenia anatomicznej budowy miednicy, kości udowej, kości piszczelowej lub kości stóp. W przypadku dzieci, które stawiają stopę (nóżki) do środka oprócz nieprawidłowego ustawienia stóp charakterystyczne są inne objawy. Bardzo często ten wzorzec ruchu będzie wpływał na większe ryzyko potykania się, a co za tym idzie wszelkich urazów. Stopy skierowane do środka będą rzutowały także na trudności podczas uprawiania sportu (np. gry w piłkę nożną). W przypadku nasilenia problemu dzieci często preferują siad klęczny gdzie pupa znajduję się pomiędzy stopami rozstawionymi z boku. Niestety ten wzorzec może tylko utrwalać problem. W przypadku wielu dzieci stopień skręcenia obydwu stóp do środka jest różny. Zazwyczaj jedna ze stóp ma większy kąt skręcenia. Wynika to najczęściej z asymetrii ustawienia miednicy. Kiedy zauważysz problem warto udać się na konsultację do fizjoterapeuty zajmującego się wadami postawy (dobrze by fizjoterapeuta współpracował z lekarzem ortopedą). Niestety w wielu przypadkach ciężko o prawidłową diagnostykę tego problemu. Bardzo często specjaliści nie znają specyfiki tego problemu, a co za tym idzie wszystkich przyczyn, które mają wpływ na tą dysfunkcję. W wielu przypadkach problem jest bagatelizowany. Zerknij na inny mój artykuł: Garbienie się, plecy okrągłe : leczenie i rehabilitacja Najczęściej przyczyną stawiania nóżek do środka jest zwiększona antetorsja kości udowej, znacznie rzadziej zaburzenia anatomicznej budowy miednicy, kości udowej, kości piszczelowej oraz kości stóp. Po zakończeniu diagnostyki powinna rozpocząć się terapia. W tym przypadku najbardziej korzystne mogą być ćwiczenia korekcyjne. Fizjoterapeuta rozpoczynając ćwiczenia powinien ustalić strategię leczenia i okresowo kontrolować postępy terapii. Oprócz testów oceny ustawienia miednicy, ruchomości stawów biodrowych oraz ustawienia osi kończyn dolnych pomocne może być nagrywanie dziecka. Nie jest to najbardziej precyzyjny sposób badania ale jest łatwy do wykonania i pozwala na odtworzenie chodu w tych samych warunkach. Dla oceny postępów terapii rozsądne jest nagrywanie wzorca chodu mniej więcej co pół roku. Jedyny warunek to naturalność dziecka, a nie sztuczna korekcja dla celów nagrania. Oceniając postępy trzeba jednak zdać sobie sprawę, że czasem dla uzyskania korekcji potrzebne są lata co jest związane z prawidłowym rozwojem układu kostnego. Na postępy terapii w każdym przypadku pozytywne będzie wpływać zwiększona aktywność ruchowa dziecka. Dużo ruchu wpłynie na poprawę stabilizacji, siły mięśniowej oraz na pełny zakres ruchomości poszczególnych stawów. Niestety zaniechanie jakiejkolwiek terapii w poważnych przypadkach może wpłynąć na utrwalenie wady. W przypadku niektórych dzieci korekcja ustawienia stóp (nóżek) do środka może być ograniczona. Jest to związane z zaburzeniem anatomicznej budowy kości. Jeśli masz pytania i wątpliwości co robić, kiedy problem dotyczy Twojego dziecka, umów się ze mną na Konsultację Online. Zachęcam do komentowania i zadawania pytań pod artykułem!Przemek Jureczko Jestem fizjoterapeutą i propagatorem zdrowego stylu życia. Moim celem nr 1 jest powrót pacjentów do sprawności. Pisząc i nagrywając dla Was materiały staram się wskazać właściwą drogę do zdrowia i pokazać ile zależy od Ciebie!
Przekręć tułów, by dostać się do pozycji sfinksa - twarz do przodu, z rękoma wspartymi na łokciach na wysokości żeber. Zegnij lewą stopę, by rozciągnąć ścięgno, wyciągnij kręgosłup i przyciągnij brzuch tak blisko kręgosłupa, jak to możliwe. Przyciągaj i odciągaj łopatki, rozszerzając klatkę piersiową. Tag:ćwiczenia na chód stopami do środka Ćwiczenia na rotację wewnętrzną kończyn dolnych (chód stopami do środka) 4 Ćwiczenia korekcyjne przedstawione poniżej mają charakter terapeutyczny i prowadzą do zmiany postawy. Rodzic wybierając poszczególne ćwiczenia dla swojego dziecka musi posiadać wiedzę na temat wady postawy jaką posiada dziecko (badanie przez lekarza lub fizjoterapeutę) oraz jakie grupy mięśni ma ono wzmacniać a jakie rozciągać. Ćwiczenia należy wykonywać 4-7 razy w tygodniu. Gimnastyka powinna trwać 15-20 minut. […] Ćwiczenia na rotację wewnętrzną kończyn dolnych (chód stopami do środka) 3 Ćwiczenia korekcyjne przedstawione poniżej mają charakter terapeutyczny i prowadzą do zmiany postawy. Rodzic wybierając poszczególne ćwiczenia dla swojego dziecka musi posiadać wiedzę na temat wady postawy jaką posiada dziecko (badanie przez lekarza lub fizjoterapeutę) oraz jakie grupy mięśni ma ono wzmacniać a jakie rozciągać. Ćwiczenia należy wykonywać 4-7 razy w tygodniu. Gimnastyka powinna trwać 15-20 minut. […] Ćwiczenia na rotację wewnętrzną kończyn dolnych (chód stopami do środka) 2 Ćwiczenia korekcyjne przedstawione poniżej mają charakter terapeutyczny i prowadzą do zmiany postawy. Rodzic wybierając poszczególne ćwiczenia dla swojego dziecka musi posiadać wiedzę na temat wady postawy jaką posiada dziecko (badanie przez lekarza lub fizjoterapeutę) oraz jakie grupy mięśni ma ono wzmacniać a jakie rozciągać. Ćwiczenia należy wykonywać 4-7 razy w tygodniu. Gimnastyka powinna trwać 15-20 minut. […] Ćwiczenia na rotację wewnętrzną kończyn dolnych (chód stopami do środka) Ćwiczenia korekcyjne przedstawione poniżej mają charakter terapeutyczny i prowadzą do zmiany postawy. Rodzic wybierając poszczególne ćwiczenia dla swojego dziecka musi posiadać wiedzę na temat wady postawy jaką posiada dziecko (badanie przez lekarza lub fizjoterapeutę) oraz jakie grupy mięśni ma ono wzmacniać a jakie rozciągać. Ćwiczenia należy wykonywać 4-7 razy w tygodniu. Gimnastyka powinna trwać 15-20 minut. […]Kiedy w końcu Twój maluch zaczyna chodzić, jego chód jest znacząco odmienny od chodu dorosłego człowieka. Często obserwujemy, że dziecko chodząc, stawiaKoślawość kolan jest stanem, w którym dalsza część kończyny jest odchylona do boku od linii środkowej ciała. Wówczas kończyny dolne przypominają literę X, czyli oba kolana stykają się, a między przyśrodkowymi kostkami jest przerwa. Odległość ta w warunkach prawidłowych nie powinna przekraczać 5 cm. Oś mechaniczna przebiega wówczas bocznie od środka stawu. Za patologię uznaje się koślawość przekraczającą 10 stopni, a wartość powyżej 20 stopni może być wskazaniem do korekcji u dziecka stojącego o wyprostowanych kolanach, ze stopami równolegle i palcami u stóp skierowanymi prosto przed siebie, kolana dotykają się, a pomiędzy kostkami jest odstęp, to mamy do czynienia z koślawością kolan. Jednakże, w różnym wieku graniczna wartość kolan koślawych uważana za prawidłową jest inna. Koślawe kolana pojawiają się u dzieci w wieku około drugiego roku życia, by później do wieku około 4 lat powiększyć się do 8-10 stopni. Następnie w ciągu kilku lat zmniejsza się ona, osiągając w wieku 7 lat stabilną wartość 5-7 stopni. Symetryczna koślawość kolan w tym okresie rozwoju dziecka nie ma charakteru patologicznego, jest czymś innego, gdy mamy z nią do czynienia powyżej 8 roku życia. Często rodzice jako pierwsi zauważają u swoich nastoletnich dzieci niepokojące symptomy w ich chodzie. Dziecko chodzi z kolanami ocierającymi się o siebie i rozstawionymi stopami, przy tym uskarża się na ból w udzie i łydce. Wówczas chód dziecka też nie jest naturalny, z przyśrodkowym zapadaniem się kostek i stóp. Pisaliśmy o tym przy okazji płaskostopia. Kolana koślawe-przyczynyNajważniejsze jest ustalenie właściwej przyczyny koślawości kolan poprzez dokładny wywiad lekarski, badanie fizykalne i odpowiednie badanie obrazowe. Deformacja najczęściej jest zlokalizowana w obrębie kości. Określenie jej charakteru jest bardzo istotne, gdyż implikuje inne leczenie. Najczęściej dotyczy ona okolicy stawu kolanowego – dalszej część kości udowej, lub bliższej część kości piszczelowej. W przypadkach symetrycznych, bezpośrednia przyczyna często jest trudna do ustalenia, określa się wówczas koślawość jako idiopatyczną. Można ją rozpoznać po przeprowadzeniu diagnostyki różnicowej i wykluczeniu wszelkich znanych powodów. Najczęściej tłumaczy się ją jako brak spontanicznej korekcji koślawości fizjologicznej – taka deformacja może postępować ze wzrostem dziecka. Inne teorie łączą ją z: asymetrycznym obciążeniem, otyłością lub wadami stóp. Ważnym czynnikiem ryzyka jest występowanie rodzinne. Należy również brać pod uwagę: dysplazje kostne, mnogie wyrośla chrzęstno-kostne, choroby nerek czy wrodzoną łamliwość przypadku deformacji asymetrycznych, przyczyna jest często łatwiejsza do ustalenia. Może to być: nieprawidłowe ustawienie odłamów po przebytym złamaniu, asymetryczne uszkodzenie stref wzrostowych po przebytym urazie (tego typu deformacja ma charakter postępujący), zapalenie stawów, łagodne guzy kości modelujące wzrost (najczęściej chrzęstniaki i wyrośle chrzęstno-kostne). Deformacje koślawe u dzieci nie powinny powodować dolegliwości bólowych. Jeżeli występuje ból, należy rozszerzyć diagnostykę w kierunku uszkodzeń wewnętrznych stawu kolanowego, chorób zapalnych lub postawa i osłabienie mięśni może powodować pozorną koślawość kolanaStaw kolanowy wspierany jest przez liczne mięśnie, które nie tylko odpowiadają za ruch, ale również za stabilizację kolan. Jeśli wszystko jest w porządku i kolano jest prawidłowo ustawione, masa ciała rozkłada się równomiernie wzdłuż osi biegnącej od biodra przez kolano aż do kostki. Kiedy któraś grupa mięśni, w wyniku urazu lub przeciążenia, jest osłabiona, może wystąpić niewspółosiowość w stawie kolanowym. Najczęstsze zaburzenia równowagi mięśniowej, mogące prowadzić do rotacji wewnętrznej całej kończyny i pozornej koślawości kolan, prawdopodobnie są wynikiem słabych odwodzicieli, podczas gdy przywodziciele są zbyt napięte. Brak równowagi między tymi dwiema grupami mięśni powoduje, że kolana są skierowane do wewnątrz. Kolejnym elementem wpływającym na ustawienie kolan w rotacji wewnętrznej jest przodopochylenie miednicy, co może spowodować wewnętrzną rotację bioder, zmuszając zarówno lewe, jaki prawe kolano do skierowania się do wewnątrz. Tego typu ustawienie może prowadzić do przeciążenia stawów kolanowych poprzez asymetryczne obciążanie i niekorzystnie wpływa na tor rzepki. Dobra wiadomość jest taka, że pozorną koślawość , która występuje z powodu złej postawy, można skorygować. Ważne jest jednak, aby została ona wcześnie koślawe–przykłady przyczyn:idiopatyczna – nieustalona,rodzinna,wrodzone – brak kości strzałkowej,rozwojowe – fizjologiczne,urazy – przebyte złamania, urazy okolicy chrząstki wzrostowej,choroby metaboliczne,wrodzona łamliwość kości,dysplazja kości,reumatoidalne zapalenie stawu sprawdzić czy mamy koślawość kolan?Istnieje bardzo prosty sposób na sprawdzenie, czy w naszym przypadku mamy koślawe kolana. Należy stanąć ze złączonymi nogami tak, aby zarówno stawy kolanowe, jak i kostki były złączone. Jeśli jest to niemożliwe, ponieważ kolana się stykają, ale pomiędzy kostkami jest ponad 5 centymetrów odstępu, najprawdopodobniej mamy do czynienia z koślawością kolan. Powinniśmy się wówczas udać do lekarza, który wskaże nam dalsze kolan koślawychW wywiadzie lekarskim ważne są pytania o rozwój dziecka, sposób jego odżywiania oraz o to, czy w rodzinie występowały podobne deformacje, krzywica lub dysplazja szkieletowa. Następnie lekarz przeprowadzi pełne badanie biodra, kolana i stopy, oraz oceni długość i oś kończyn dolnych. Badanie kliniczne przeprowadza się w pozycji leżącej, aby ocenić u dzieci w kolanach wielkość odchylenia kości udowej oraz profil skrętny kości piszczelowej. Kąt mierzy się goniometrem. Należy zwrócić uwagę, że w badaniu klinicznym oceniana jest oś anatomiczna kończyny, czyli jak kończyny wyglądają na zewnątrz. Z powodu skomplikowanej budowy kości udowej oś anatomiczna kończyny w warunkach prawidłowych wykazuje niewielką koślawość. Wynik powyżej 10 stopni jest ogół badanie fizykalne wystarczy, aby wysunąć podejrzenie koślawości kolanW diagnostyce konieczne jest wykonanie zdjęcia RTG całych kończyn dolnych na stojąco AP (obustronne od biodra do kostek). Umożliwia ono ocenę odchylenia stawu kolanowego od osi mechanicznej kończyny. Oś mechaniczną kończyny przedstawia linia biegnąca od środka głowy kości udowej do środka kości skokowej. Prawidłowo powinna przechodzić przez środek wyniosłości międzykłykciowej, która określa środek stawu kolanowego w płaszczyźnie czołowej. Niewielkie odchylenia osi mechanicznej kończyny poniżej 1 cm nie są uważane za patologiczne. Ponadto na podstawie RTG całych kończyn można dokładnie określić kolana koślawe, ile jest stopni i w którym miejscu w i jak leczyć koślawość kolan?Ze stanem patologicznym mamy do czynienia w przypadku utrzymującej lub pogłębiającej się wady u pacjentów w wieku powyżej 7. roku życia. Zwłaszcza w przypadku, gdy wada jest symetryczna, należy być ostrożnym w leczeniu chirurgicznym dzieci w młodszym wieku. W przypadku niewielkich deformacji, lub symetrycznych niebolesnych deformacji u małych dzieci, wskazana jest obserwacja i ewentualnie fizjoterapia. Ma ona na celu poprawę biomechaniki ruchu stawu kolanowego i sprzyjanie spontanicznej korekcji. W przypadku bardziej nasilonych deformacji należy rozważyć interwencję chirurgiczną. O wskazaniach do niej decyduje wynik zdjęcia radiologicznego. Jeżeli mamy do czynienia z najczęstszą postacią deformacji, zlokalizowaną w okolicach stawu kolanowego, a dziecko ma jeszcze potencjał wzrostowy (chłopcy najczęściej do 14-15 lat, dziewczynki najczęściej 13-14 lat), można zastosować zabieg modulacji wzrostu płytką ósemkową. Zabieg jest małoinwazyjny, umożliwia szybki powrót do szkoły i sportu (większość pacjentów odzyskuje pełną sprawność po 2 tygodniach). W zabiegu tym zakłada się na strefę wzrostową kości (odpowiednio udowej lub piszczelowej, w zależności od lokalizacji deformacji) małą płytkę, która powoduje, że przez określony czas kończyna rośnie asymetrycznie i samoistnie prostuje deformację. Jest to najmniej obciążający dla pacjenta sposób leczenia zabiegowego. Jednakże jego główną wadą jest fakt, że po utracie potencjału wzrostowego, metoda ta nie może być już przypadku istotnych deformacji u młodzieży, która już ma mały potencjał wzrostowy, dorosłych lub zlokalizowanych daleko od stawu, należy rozważyć leczenie operacyjne z zastosowaniem osteotomii korekcyjnej, czyli przecięcia kości, ustawieniu jej prawidłowo i ponownym połączeniu w najbardziej dopasowanym do pacjenta sposób (specjalną płytką, gwoździem śródszpikowym lub aparatem zewnętrznym). Leczenie tego typu jest już bardziej obciążające dla pacjenta i przypomina leczenie złamania zaopatrzonego chirurgicznie. W wielu przypadkach wymaga ono odciążania kończyny, a powrót do zdrowia trwa najczęściej 3 miesiące i zależy od wybranej metody stabilizacji i przebiegu leczyć koślawość kolan?Koślawość stawów kolanowych prowadzi do nieprawidłowego mechanicznego obciążania powierzchni stawowych, które może powodować przeciążenie przedziału bocznego, uszkodzenia łąkotki bocznej i wczesne zmiany zwyrodnieniowe. Koślawość kolan wpływa również na staw rzepkowo-udowy. Może powodować boczne przyparcie rzepki, a w skrajnych przypadkach sprzyjać jej podwichnięciu lub zwichnięciu. Ponadto wpływa na ustawienie stawu skokowego i całej stopy, sprzyjając powstaniu stopy na koślawe kolanaJako, że koślawość kolan ma głównie przyczynę kostną, rehabilitacja – ćwiczenia mają za zadanie poprawę biomechaniki ruchu stawu kolanowego i sprzyjać spontanicznej korekcji w deformacjach o niewielkim nasileniu. Wybrany zestaw ćwiczeń dla dzieci z kolanami koślawymi przygotował fizjoterapeuta Rehasport dr Mateusz Kozinoga, ćwiczenia prezentuje mgr Agata Kępa:Ćwiczenie 1. W siadzie ugiętym z kolanami rozchylonymi na zewnątrz, chwytamy się dłońmi za stopy i na zmianę, raz lewą, raz prawą nogą, dotykamy palcami stóp do 2. W siadzie ugiętym podpartym z tyłu z kolanami rozchylonymi na zewnątrz, staramy się nieco unieść stopy i bić nimi 3. W siadzie skrzyżnym staramy się powstać utrzymując nogi 4. W siadzie ugiętym z kolanami rozchylonymi na zewnątrz, chwytamy dłońmi za stopy stykające się ze sobą podeszwami, pochylamy się w przód z równoczesnym rozpychaniem kolan 5. W leżeniu tyłem z taśmą Theraband w pętli na kolanach, ze stopami ustawionymi razem, naciągamy taśmę przez rozchylenie kolan do szerokości bioder, unosimy biodra do góry z zachowaniem naprężenia kolan u dzieci: przyczyny, leczenie i rehabilitacja Marzec 30, 2021 Kolana koślawe to wada kończyn dolnych, objawiająca się ustawieniem nóg w kształcie litery „X”. Zaobserwować można ją przede wszystkim u dziecka stojącego z wyprostowanymi kończynami dolnymi, kiedy kolana stykają się, a odległość między kostkami przyśrodkowymi jest znaczna (więcej niż 5 centymetrów). Warto jednak pamiętać, że w pierwszych latach życia, koślawość jest czymś normalnym i występuje dlatego, że układ stawowo-więzadłowy nie jest jeszcze w pełni wykształcony. Dlatego też dziecko musi być obserwowane, przede wszystkim przez rodziców, a w razie jakichkolwiek wątpliwości konsultowane ze specjalistami. Jest to o tyle ważne, ponieważ koślawość w większości przypadków ustępuje samoistnie, ale niestety nie zawsze. Dzieci znajdujące się w grupie ryzyka powinny być objęte regularnymi kontrolami, a po przekroczeniu 5 roku życia, również terapią. Wczesne podjęcie leczenia daje bardzo dobre i trwałe efekty, dlatego warto obserwować zmieniający się układ ruchu przyczynach, powikłaniach oraz o konieczności leczenia bądź jej braku, w dalszej części dziecka a fizjologiczna koślawość Rozwój dziecka i jego aparatu ruchu przebiega etapowo, a okres do 7-8 roku życia nazywany bywa „nieustannym procesem autokorekcji”. Co to właściwie znaczy? Tylko tyle, że w pierwszych latach życia pojawiają się fizjologiczne odchylenia od normy, pod postacią szpotawości, koślawości czy płaskostopia, które stanowią okres przejściowy rozwijającego się aparatu ruchu. Często jednak spotkać się można z kontrowersjami na temat występujących nieprawidłowości. Czy należy interweniować, czy jednak poczekać aż dziecko wyrośnie i wady samoistnie ustąpią?Aby odpowiedzieć na to pytanie trzeba mieć świadomość jak rozwija się i zmienia narząd ruchu dziecka i kiedy ta interwencja jest i kiedy uważa się za fizjologię (normę)?od urodzenia do 2 roku życiaW pierwszym roku życia kończyny dolne ustawione są w zgięciu, a ich kształt przypomina literę „O”. Kończyna dodatkowo ustawiona jest w rotacji wewnętrznej – stopa kieruje się do wewnątrz. Część podeszwowa pokryta jest grubą warstwą tkanki z rozpoczęciem nauki chodzenia, poza ustawieniem zgięciowym, które stopniowo zanika, szpotawość jak i płaska stopa, nadal się okres, w którym kończyny dolne z fizjologicznej szpotawości przechodzą w fizjologiczną koślawość kolan („X”). Stopa nadal może być jeszcze płaska, ale warstwa tkanki tłuszczowej zmniejsza się. Ważnym aspektem, na który należy zwrócić uwagę w tym okresie jest proste ustawienie palców (do tego czasu mogły być ustawione w kierunku przyśrodkowym), które zapewnia prawidłowe odbicie od kolan nadal się utrzymuje, ale wymaga ona obserwacji i kontroli u specjalisty. Uwagi wymagają przede wszystkim dzieci z nadwagą oraz wiotkością stawową, które predysponują do pogłębiania wady. Za fizjologię w tym czasie uznaje się stan, kiedy odległość pomiędzy kostkami przyśrodkowymi w pozycji stojącej ze złączonymi kolanami, nie przekracza 5cm. Stopa nadal może być fizjologicznie okres, w którym zarówno wysklepienie stopy jak i ustawienie kolan powinno być prawidłowe. Utrzymujące się koślawe ustawienie kolan lub niewykształcone łuki stopy wymagają interwencji w postaci terapii i czas kiedy aparat kostno-więzadłowy jest już wykształcony, kończyny dolne ustawione są prawidłowo, a łuki stopy ukształtowane. W tym okresie chód powinien być już płynny i stabilny, z zachowaniem prawidłowego wzorca. Przyczyny koślawości kolan Koślawość kolan może mieć podłoże wrodzone, kiedy wada jest wynikiem wrodzonej wady stawów kolanowych lub podłoże wtórne, nabyte:Krzywica jest chorobą przewlekłą wieku dziecięcego, wywołaną niedoborem witaminy D, którą rozpoznaje się u niemowląt i dzieci od trzeciego miesiąca do drugiego roku życia. Zaburzona gospodarka wapniowo-fosforowa prowadzi do zaburzeń w układzie kostno-stawowym dziecka, co istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia wady w postaci koślawych zapalne stawów (np. RZS) prowadzą w przebiegu procesu zapalnego do zniszczenia oraz deformacji powierzchni stawowych w obrębie kości udowej oraz przeciążenia bądź złamania w obrębie stawów kolanowychPorażenia nerwów odpowiedzialnych za zaopatrywanie mięśni kończyn dolnych może prowadzić do zaburzeń biomechanicznych w obrębie stawów się przeciążenia aparatu ruchu, wynikające z zaburzeń w obrębie sąsiadujących stawów (stopa, biodra). Zarówno zaburzenia w obrębie stopy (stopa płasko-koślawa) jak i biodra (przykurcz przywiedzeniowy) zwiększają nacisk na boczną powierzchnię stawu kolanowego (chrząstka nasadowa), przez co wpływają na zahamowanie wzrostu tkanki kostnej oraz pogłębianie innych przyczyn, które predysponują do wystąpienia wady stawów kolanowych, wymienia się:nadwagawiotkość stawowaszybki wzrost dziecka może doprowadzać do nierównomiernego wzrostu kości, a co za tym idzie zaburzonego rozkładu siłObjawy Objawem kolan koślawych jest przede wszystkim przerost kłykcia przyśrodkowego kości udowej, a także ustawienie stawu w przeproście. Kolejną cechą charakterystyczną jest ustawienie podudzi w rotacji wewnętrznej względem kości udowych, co wpływa na zaburzenia w obrębie więzadeł stawu kolanowego (skrócenie więzadła pobocznego strzałkowego, rozciągnięcie więzadła pobocznego piszczelowego).Diagnostyka koślawych kolanDiagnostykę kolan koślawych, oczywiście poza kontrolami u fizjoterapeuty czy lekarza, warto przeprowadzać również samodzielnie w domu. A naprawdę nie jest to skomplikowane, zacząć należy od obserwacji dziecka, zarówno w pozycjach statycznych jak i w trakcie z predysponujące do koślawienia kolan, często stoją w rozkroku, a także lubią siedzieć z kolanami złączonymi i szeroko ustawionymi stopami, tzw. siad “W”Badając dziecko w domu warto wykonać dwa pomiary:w pozycji stojącej, ze złączonymi kolanami, należy zmierzyć odległość pomiędzy kostkami przyśrodkowymi, wykorzystując taśmę centymetrową. Za koślawość fizjologiczną uważa się stan, w którym odległość wynosi 4-5cm, natomiast wynik powyżej 5cm świadczy już o koślawości, rozumianej jako wadzie pozycji stojącej, należy spuścić pion (sznurek z niewielkim obciążeniem na końcu, np. kulka z plasteliny) ze środka rzepki. Przy prawidłowo ustawionej kończynie dolnej, pion powinien padać pomiędzy I a II kością śródstopia. Natomiast w przypadku koślawości kolan pion będzie padał po wewnętrznej stronie nieleczonej koślawości kolan W wyniku utrzymujących się zaburzeń osi kończyny dolnej dochodzi do przewlekłych obciążeń innych stawów kończyny oraz tkanek miękkich. W obrębie stopy dochodzi do wymuszonego koślawienia, co objawia się rotacją pięty na zewnątrz i oparciu całego ciężaru na brzegu przyśrodkowym. Podudzie ustawia się w rotacji wewnętrznej, co jest wynikiem zrotowanego stawu kolanowego. Takie ustawienie rotacyjne przenosi się również na stopę, stwarzając wrażenie wypłaszczenia. Staw kolanowy poza skręceniem do wewnątrz, ustawia się również w przeproście. Zaburzone ustawienie stawów ma bezpośredni wpływ na tkanki miękkie, które ulegają nadmiernemu rozciągnięciu bądź napięciu, dochodzi do utrudnionego ślizgu pomiędzy tkankami, a w konsekwencji dolegliwości bólowych. Zaburzeniom ulegają również więzadła stawu kolanowego, które nie są w stanie spełniać swojej roli stabilizującej (brak stabilizacji -> przeciążenie tkanek miękkich oraz struktur stawowych -> stan zapalny -> dolegliwości bólowe). Koślawe ustawienie stawu kolanowego przenosi się również na staw biodrowy (w postaci przykurczu przywiedzeniowego), a także na stawy kręgosłupa. W przypadku koślawości jednostronnej, bardzo częstym powikłaniem jest skolioza kręgosłupa (boczne skrzywienie).Utrzymująca się wada u dorosłych, przyczynia się do szybszego rozwoju zmian zwyrodnieniowych, zwłaszcza w bocznym przedziale stawu kolanowego. Postępowanie lecznicze Postępowanie w przypadku kolan koślawych obejmuje kilka prostych elementów, które przynoszą bardzo dobre efekty w korekcji wady:odciążenie stawów kolanowych (redukcja wagi, unikanie długiego stania bądź chodzenia)ograniczenie pozycji obciążających przyśrodkowe części stawów kolanowych (pozycja stojąca w rozkroku, siad klęczny ze stopami na zewnątrz –w literę W – siad “W”) ćwiczenia korekcyjne ukierunkowane na redukcję przykurczu przywiedzeniowego w stawie biodrowym oraz na wzmacnianie osłabionych mięśniunikanie aktywności fizycznej obciążających stawy kolanowe (części przyśrodkowe) – jazda na łyżwach/rolkach,specjalistyczne obuwie lub indywidualnie dobrane wkładki ortopedyczne (obcas Thomasa – specjalistyczny obcas wykorzystywany w obuwiu profilaktycznym, mający na celu odciążenie przyśrodkowej części stopy. Podwyższenie części pięty zmienia sposób obciążania stref wzrostowych w kończynie dolnej, zapewniając równomierny przyrost tkanki kostnej.)W przypadkach znacznych zaburzeń osi kończyny (powyżej 20 stopni) oraz w sytuacjach kiedy wada nasila się, zalecana jest interwencja chirurgiczna. Większość metod mających zastosowanie wiąże się z dużą ingerencja i rozległym zabiegiem, niosącym za sobą ryzyko powikłań. Wśród metod wykorzystywanych w leczeniu kolan koślawych wymienia się: 1. Osteotomia – zabieg korygujący, który polega na przecięciu kości i ustawieniu jej w prawidłowej osi. W celu utrzymania nowej pozycji wykorzystuje się śruby bądź blaszki (stabilizacja wewnętrzna) ale także opatrunki gipsowe (stabilizacja zewnętrzna). 2. Hemiepiphysiodeza – zabieg polegający na umieszczeniu wewnątrz stawu śruby mającej na celu odciążenie chrząstki stawowej. Redukcja nadmiernego obciążenia pozwala na prawidłowy wzrost tkanki kostnej. W przypadku koślawości odciążenia wymaga strona boczna stawu kolanowego. Coraz bardziej dostępne stają się zabiegi małoinwazyjne, które umożliwiają dziecku szybszy powrót do sprawności i codziennej aktywności. Wykorzystanie niewielkich płytek, pozwala na kontrolowanie wzrostu chrząstki, bez zbędnej ingerencji w sąsiadujące Katarzyna Kumor, mgr fizjoterapiiCo to są wady postawy – podstawowe zasady ich korekcjiWady kolan – koślawość i szpotawośćCzym jest szpotawość i koślawość kolan? Jak możemy pomóc dziecku z tymi wadami? Przeczytajcie czego powinny wystrzegać się dzieci z wadami ona wówczas, gdy przy złączonych i wyprostowanych kolanach pomiędzy stopami tworzy się odstęp. Koślawe kolana, powodują że kończyny dolne układają się w kształcie litery „ X”. Wada ta częściej występuje u dziewczynek niż u chłopców ze względu na specyficzną budowę miednicy (miednica jest znacznie szersza). Koślawość w głównej mierze obserwuje się u dzieci z obniżonym napięciem mięśniowym. Dziecko z koślawością kolan najczęściej staje w rozkroku, a jego kolana ustawiają się w przeproście. Wpływa to niekorzystnie na obciążenie wewnętrznych brzegów stóp, co prowadzi do można zaobserwować już u dzieci w wieku kolan koślawych mogą być różne między innymi:-szybki wzrost dziecka,-nadwaga, otyłość,-krzywice,-płaskostopie,-obniżenie napięcia mięśniPrzy koślawości kolan dziecko ma chwiejny, niepewny chód. Jest to przyczyną niestabilności stawów oraz osłabienia mięśni i więzadeł. Przy niewielkiej koślawości przeważnie wystarczy nauczyć dziecko w jakiej pozycji powinno przebywać ( w siadzie oraz staniu). Wprowadzane są specjalistyczne ćwiczenia, które pomogą wrócić do prawidłowej pozycji kolan oraz stóp. Głównym celem rehabilitacji jest wzmocnienie osłabionych mięśni oraz rozciągnięcie przykurczonych mięśni i z koślawością kolan powinno wystrzegać się:– długich spacerów,– długiego przebywania w pozycji stojącej,-ćwiczenia w rozkroku,-siedzenia w kształcie litery „W”-dziecko powinno zredukować nadwagę jeśli dla dzieci z koślawością kolan:-siad „po turecku”,-jazda na rowerze,-pływanie,-gimnastyka korekcyjna. Szpotawośćto deformacja przeciwna do koślawości. Szpotawe kolana zniekształcają całe nogi. Mięśnie wewnętrzne strony nóg ulegają skróceniu, natomiast po zewnętrznej stronie ulegają nadmiernemu rozciągnięciu. Kolana szpotawe najczęściej są wynikiem krzywicy ale szpotawość można zaobserwować także u dzieci zdrowych, z nadwagą oraz dzieci które wcześnie zaczęły czym poznać kolano szpotawe?-Jeśli dziecko stoi w pozycji wyprostowanej ze złączonymi stopami i kostkami a kolana nie stykają się ze łączenia się kolan utrzymuje się po 3 roku życia,-w stawach kolanowych występuje przerost,Leczenie szpotawości wymaga odpowiednich ćwiczeń rehabilitacyjnych. Podczas ćwiczeń zwraca się uwagę na wzmocnienie mięśni pośladkowych, ruchy na zewnątrz w stawach biodrowych. Ćwiczenia wykonuje się w pozycjach niskich ( siadzie, leżeniu) by nie obciążać dla dzieci ze szpotawością kolan:-stanie ze skrzyżowanymi nogami,-siad skrzyżny,-siad płotkarski obustronny,-jazda na rowerzeWskazania dla dzieci ze szpotawością kolan:-unikanie przeciążeń w pozycji stojącej,-wkładka (podwyższony obcas po stronie zewnętrznej)Obydwie deformacje, czyli koślawość i szpotawość kolan wpływa na powstawanie wad nie tylko kończyn dolnych. Odnoszą się one również do pogorszenia postawy w obrębie kręgosłupa jak i obręczy ważna jest wczesna diagnoza i wprowadzenie odpowiednio dobranych ćwiczeń do potrzeb dziecka zanim wada się utrwali. Wady te w późniejszym wieku znacznie zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia zmian zwyrodnieniowych stawów kończyn dolnych czego konsekwencją będzie wczesna endoprotezoplastyka stawów kolanowych lub/i szpotawe to dolegliwość, która charakteryzuje się wygięciem kolan w łuk. Uda oraz stopy znajdują się pod sobą, z kolei kolana są w stosunku do nich na zewnątrz, przez co nogi mają kształt litery “O”. Główną ich przyczyną jest krzywica oraz choroba Blounta. Występuje też u dzieci zdrowych z nadwagą, które zbyt wcześnie zaczęły chodzić. Nadwaga ta powoduje, że ciężar ciała staje się zbyt wielkim obciążeniem dla miękkiego kośćca dziecka. Szpotawość kolan może być naturalnym stanem u dzieci do drugiego roku życia (ukształtowały się one w ten sposób jeszcze w łonie matki). W okresie przedszkolnym dochodzi do odwrócenia tego stanu i wygięcia kolan w drugą stronę. Wtedy mają one kształt litery “X”, jednak powinno to ustąpić do 10. roku życia. Jeżeli krzywe kolana utrzymują się u dziecka do okresu pokwitania, wówczas może to wskazywać na patologię. Dziecko ze szpotawością kolan powinno być pod stałą opieką pediatry i szpotawe u dziecka – jak wygląda zapobieganie szpotawości kolan?Kolana szpotawe, które pozostają na całe życie to najczęściej efekt krzywicy. A ta z kolei jest zwykle skutkiem niedoboru witaminy D. Dość rzadko dochodzi do jej niedoboru, gdyż jest nie tylko magazynowana w organizmie, ale także pewna jej ilość jest produkowana w skórze pod wpływem słońca. Wystarczy przebywać w zasięgu promieni słonecznych około 15 minut dziennie. Zawiera ją także tran, różne gatunki ryb, mleko, produkty pełnoziarniste i jajka. Uważa się, że stosowanie chodzików zwiększa ryzyko wykrzywienia się kolan. Dziecko po prostu uczy się chodzić nieprawidłowo. Innym czynnikiem wpływającym negatywnie na obciążenie kolan jest nadwaga u dziecka. Nie można także zbyt wcześnie zachęcać dziecka do chodzenia. Nieprzygotowane do tego kości po prostu się wykrzywią. Krzywe kolana u dziecka do drugiego roku życia nie są powodem do niepokoju, chyba że dziecko utyka, bolą go nogi lub wygięcie kolan nie jest symetryczne. Wtedy wizyta u lekarza jest wskazana. W przypadku krzywych kolan u starszych dzieci, lepiej od razu iść do szpotawe u dziecka – jak przebiega diagnoza i leczenie szpotowatości kolan u dzieci?Pediatra w trakcie rutynowej wizyty kontrolnej ocenia budowę nóżek dziecka. Jeśli coś go zaniepokoi, zaleci wizytę u ortopedy. Oprócz tego każde dziecko, które samodzielnie i sprawnie chodzi, czyli około 2. urodzin, powinno przyjść kontrolę u ortopedy. To on oceni, czy ewentualne zakrzywienie nóg samoistnie się wyprostuje, czy należy przeprowadzić kolejne badania oraz zalecić leczenie. Zwykle rozstrzygające jest badania RTG oraz oznaczenie poziomu witaminy D w krwi. W przypadku podejrzenia wady u dziecka, lekarz przeprowadza również szczegółowy wywiad rodzinny. Może zapytać cię o choroby występujące u bliskich dziecka (szpotawość bywa dziedziczna), ewentualne urazy przy porodzie oraz sposób odżywiania (czy dieta nie jest uboga w witaminę D i wapń). Po postawieniu diagnozy, dziecko ze szpotawością kolan powinno być regularnie kontrolowane przez lekarzy. Zalecane są wizyty zarówno u ortopedy, jak i pediatry. Co kilka miesięcy wykonuje się badania krwi, by oznaczyć poziom witaminy D w organizmie. Poza tym poddawane jest leczeniu w zależności od przyczyny wystąpienia choroby. Zwykle zalecana jest fototerapia, która pobudza wytwarzanie witaminy D przez skórę. Natomiast rodzice, poinstruowani przez kinezjoterapeutów z oddziału ortopedycznego, mogą sami masować dziecku nóżki oraz proponować mu odpowiednie ćwiczenia. Jeśli wada nie ustąpi, konieczne bywa leczenie, np. z wykorzystaniem aparatu ortopedycznego. W skrajnych przypadkach, przeprowadzana jest operacja naprawiająca zniekształconą strukturę kolana. (Zabieg chirurgiczny zwykle jest zalecany przy chorobie Blounta – ustawienie nóg we właściwym położeniu zapobiega trwałemu uszkodzeniu stawów kolanowych kończących się inwalidztwem). W celu umówienia się na konsultację u ortopedy skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48222902337Szanowni Pacjenci,Przed zapisem do onkologa bardzo prosimy o dokładne zapoznanie się z zakresem działalności danego lekarza (każdy lekarz onkolog leczy inną część ciała). W przypadku problemu z wyborem właściwego specjalisty onkologa, prosimy o kontakt z Recepcją Onkolmed. Chętnie służymy pomocą. W celu prawidłowego zapisu do specjalisty, przeprowadzamy wywiad z Pacjentem. Mając tę wiedzę łatwiej jest nam zaoferować konkretną pomoc i wybór odpowiedniego względu na długą listę oczekujących w przypadku rezygnacji z wizyty prosimy o wcześniejsze jej odwołanie. Szanujmy się koślawe u dziecka – Magdalena AdaśCzy wiesz, jak wyglądają koślawe kolana? Zastanawiasz się, dlaczego dziecko ma kolana koślawe? Czy wiesz, że koślawe kolana to jeden z etapów rozwojowych kończyn dolnych? Jeśli tak, to do kiedy kolana koślawe są fizjologią? Jak sprawdzić koślawość kolan? Jak ćwiczyć koślawość kolan z dzieckiem? O tym w dzisiejszym to jest koślawość kolan?Kolana koślawe to jedna z wad kończyn dolnych występujących zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Koślawość to zaburzenie osi kończyny dolnej, które powoduje zbliżanie się kolanek do siebie. Wada ta jest łatwa do zaobserwowania, gdyż nóżki dziecka układają się na kształt litery X, gdzie środek to stawy kolanowe. Fizjologiczna koślawość to odchylenie od osi nie większe niż 10-15 stopni lub rozstęp między kostkami wynoszący 4-5 cm. Zazwyczaj koślawości kolan towarzyszy koślawe ustawienie warto zauważyć, że nie zawsze koślawość to powód do obaw. Według statystyk, występuje ona u 65% zdrowych trzylatków Jeśli przeanalizujemy rozwój kończyn dolnych, zauważamy, że koślawość to jeden z etapów ich kolan fizjologiaPewnie już słyszałaś, że koślawość kolan jest fizjologią. Wyjaśnię Ci teraz jak przebiega prawidłowy wzrost kończyn dolnych. Dzięki temu zrozumiesz, że koślawość kolan to nie powód do paniki, a okres w rozwoju 2 u dzieci może występować fizjologiczna szpotawość kolan. Kolanka ustawiają się wtedy na zewnątrz () w stosunku do osi kończyny dolnej. Kolana oddalają się od siebie na tyle, że można między nie włożyć niewielką piłeczkę. Szpotawość jest pozostałością z ułożenia wewnątrzmacicznego oraz wynika z przewagi mięśni prostowników nad 3 oś kończyn dolnych wyrównuje się II. Jednak jest to okres przejściowy, po którym pojawia się fizjologiczna 3 a 6-7 występuje fizjologiczna koślawość kończyn dolnych 7 kończyna dolna osiąga swój ostateczny kształt i dopiero wtedy możemy zaobserwować u dziecka proste nóżki sprawdzić koślawość kolan?Badanie wykonuje się na boso, w krótkich spodenkach i na równej powierzchni. Poproś dziecko, aby przyjęło swobodną pozycję stojącą, z wyprostowanymi stawami kolanowymi. Następnie z wykorzystaniem taśmy krawieckiej lub linijki zmierz odległość między kostkami przyśrodkowymi (po wewnętrznej stronie stóp). Fizjologiczna koślawość to rozstęp między kostkami przyśrodkowymi nie większy niż 4 – 5 cm. Koślawe kolana – ćwiczenia dla dzieciJeżeli zaobserwowałaś u Twojego dziecka niewielką koślawość kolan, możesz ćwiczyć z nim w domu. Pomogą ci w tym poniższe ćwiczenia. Zapamiętaj, małe dzieci nie lubią ćwiczyć i żadne tłumaczenie nie pomoże. Dlatego zadbaj o to, aby koślawe kolana ćwiczyć w formie gier i 5 kolorowych karteczek lub przedmiotów przed dzieckiem wokół jego stópek. Stań za dzieckiem i złap koślawą nóżkę poniżej kolana, utrzymaj ją w prawidłowym, prostym ułożeniu. Poproś dziecko, aby przeniosło nóżkę na niebieski przedmiot, następnie powróciło do ułożenia początkowego. Możesz zachęcić je mówiąc: ,,prawa nóżka leci na niebieską wyspę, następnie wraca do bazy”.ĆwiczenieDziecko siedzi na piętach, między kolankami trzyma piłkę. Za zadanie ma przejść do klęku bez wypuszczenia stoi ze złączonymi stopami. Wykonuje przysiady kierując kolana na siedzi z wyprostowanymi nogami na podłodze. Przed stopami umieszczone zabawki. Zadaniem jest chwycenie zabawki palcami stóp i położenie jej na kolanku nogi siedzi na krzesełku, nogi oparte o podłoże. Połóż swoje ręce na zewnętrznej stronie kolan dziecka, przyłóż opór tak jakbyś chciała zbliżyć kolanka jedno do drugiego. Zadaniem dziecka jest rozszerzanie kolan i przeciwstawianie się Twojemu widzisz koślawość nie jest taka straszna, jak ją malują. W wielu przypadkach możesz poradzić sobie z nią sama. Jeśli jednak odchylenie od normy jest znaczne, skontaktuj się z fizjoterapeutą. Wcześnie podjęte leczenie przywróci prawidłowe ułożenie i pełną sprawność nadzieję, że artykuł był dla Ciebie ciekawy. Jeśli masz do mnie jakieś pytania skontaktuj się ze mną na Fb lub LinkedIn. Następny artykuł już za AdaśSkuteczna fizjoterapia dzieci3000 osób online oglądałoPrawidłowa pielęgnacja niemowląt 1-6 wysłać Ci link do nagraniaWystarczy Twój emailMogę Ci jeszcze jakoś pomóc?Ofertę otrzymasz na emailSzpatowatość kolan- przyczyny, leczenie, rehabilitacjaSzpotawość kolan to obok ich koślawości najczęściej występujące zaburzenie postawy ciała dotyczące kończyn dolnych. O ile koślawość jest zjawiskiem powszechnie rozumianym i wielu rodziców używa tego sformułowania upominając nie prawidłowo poruszające się potomstwo, o tyle szpotawość to słowo, które w słowniku codziennym nie występuje i bardzo często nie do końca jest rozumiane w trakcie diagnozy więcej zdarza się, że szpotawość kolan mylona jest w opinii rodzica czy samego dziecka lub nastolatka z koślawością. Ogólnie przyjęło się, że jeśli ktoś „krzywi” nogi to znaczy, że koślawi. Jaka jest więc różnica? W dużym skrócie, koślawienie kolan to ich ustawienie do środka, a szpotawienie na zewnątrz. Bardziej medycznie, lub jak kto woli anatomicznie, przybliżając problem to szpotawością określamy wadę postawy, w której dochodzi do odchyleń osi uda względem podudzia i utworzenia kąta rozwartego od wewnątrz kończyny. Należy zaznaczyć, że szpotawe ustawienie kolan jest fizjologiczne u dzieci do 2 roku życia (według niektórych doniesień 18 miesiąca), kiedy to przechodzi w szpotawości kolanNa początek należy jasno zaznaczyć, że kolano nie jest niezależną jednostką anatomiczną ale składową całej kończyny dolnej co oznacza, że termin „kolano szpotawe” odnosi się do zmian w obrębie całej kończyny, przede wszystkim stawu biodrowego i stawu skokowego. Każda zmiana ułożenia tych stawów generuje więc zmiany w ustawieniu stawu kolanowego. Jako jedną z przyczyn szpotawości wskazuje się nieprawidłowy kąt szyjkowo-trzonowy (utworzony między szyjką, a trzonem kości udowej). Fizjologiczna wielkość tego kąta to około 127 stopni. Jego zwiększenie może być przyczyną powstania szpotawości kolan, a im większy kąt tym to ryzyko ustawienie stopy można doszukiwać się przyczyn w pogłębionym łuku podłużnym stopy, który bardzo często jest związany ze szpotawym ustawieniem kolan, ciężko jednak ocenić czy powstaje jako skutek takiego ustawienia kończyny czy jest jego przyczyną. Przyczyny wystąpienia tego zaburzenia mogą być związane z układem kostno-stawowym (jak opisano powyżej) ale także nieprawidłowości w obrębie tkanek miękkich mogą przyczyniać się do powstawania wady. Tak dzieje się u sportowców, u których dysbalans mięśniowy generuje koślawe ustawienie kończyny. Przykładem mogą być piłkarze nożni lub jeźdźcy konni (np. kowboje). Skutkiem wszystkich wymienionych źródeł problemu jest „wygięcie” kości piszczelowej na zewnątrz i zmianę ułożenia środka ciężkości kliniczne szpotawego ustawienia kolanNa skutek zmian ułożenia osi kończyny dochodzi często do przeciążenia łąkotek, szczególnie łąkotki przyśrodkowej (ze względu na przeniesienie środka ciężkości w tym kierunku). Pojawia się także zwiększone ryzyko urazów kolana, szczególnie urazów skrętnych z towarzyszącym uszkodzeniem więzadeł. Jak każde nieprawidłowe ustawienie stawu z biegiem czasu dochodzi do szybszego powstawania zmian zwyrodnieniowych w obrębie szpotawości kolanO ile u dzieci próba wdrożenia leczenia zachowawczego w postaci odpowiednich ćwiczeń oraz pracy w obrębie tkanek miękkich (rehabilitacja) może przynosić wymierne efekty, o tyle duża szpotawość występująca u osoby dorosłej powinna być leczona operacyjnie. Istnieją metody terapeutyczne, w myśl których dochodzi do remodelowania kości jednak są to procedury wieloletnie, a co za tym idzie wymienione powyżej negatywne, nieodwracalne zmiany w obrębie kolana mogą znacznie ulec nasileniu. Istnieje bardziej pożądana i mniej inwazyjna forma leczenia jaką jest wszczepienie implantu Atlas, który jest rodzajem „amortyzatora”. Możliwa jest jednak do zastosowania tylko w przypadku osób o szpotawości nie przekraczającej 10 stopni, kiedy jednocześnie pacjent ma nieznacznego stopnia zmiany zwyrodnieniowe. Bardziej inwazyjną formą leczenia operacyjnego jest operacja polegająca na machanicznym przecięciu kości piszczelowej, jej korekta oraz stabilizacja (wysoka osteotomia kości piszczelowej – High Tibial Osteotomy). eNRh5Cd.
